Tweede teken in Kana. ‘En terwijl hij nog onderweg was, kwamen zijn dienaren hem al tegemoet om te zeggen dat zijn kind in leven was.’ (Joh. 4: 51)
We kennen allemaal het eerste teken in Kana, water wordt wijn. Het tweede teken in Kana is veel minder bekend, maar daarover lezen we in Johannes 4: 45-54. Een hoveling uit Kafarnaüm reist naar Jezus die in Kana is om Hem te vragen zijn zoon te genezen. Maar Jezus gaat niet met hem mee. De man dringt aan en dan zegt Jezus: ‘Ga maar naar huis, uw zoon leeft.’ En vanaf dat moment is het kind genezen. De hoveling weet dat nog niet, maar gelooft Jezus wel en gaat direct weer naar huis. Onderweg hoort hij het goede nieuws pas.
Dat is het letterlijke verslag. Maar tussen de regels door lees je over de macht van Jezus, ook op afstand. Je leest over geloof bij een hoveling, die in vertrouwen weer op weg gaat. Je leest over de genezing van een kind, kwetsbaar, geliefd, de toekomst. Je leest dat het niet de bedoeling is dat een jong kind sterft.
Johannes bouwt zijn evangelie zorgvuldig op aan de hand van zeven tekenen.
- Verandering van water in wijn op de bruiloft te Kana in Galilea (2:9).
- Genezing van de zoon van de hoveling (4:46-54).
- Genezing van de kreupele man bij het bad van Bethesda (5:2-9).
- Eten geven aan de vijfduizend (6: 1-14).
- Jezus loopt op het Meer van Galilea om de discipelen te redden in de storm (6:16-21).
- Genezing van de blindgeborene (9: 1-7).
- Opwekking van Lazarus uit de dood (11:1-44).
Wat daarbij opvalt is dat de meeste tekenen te maken hebben met ziekte en dood. Zelfs het eten is belangrijk. Het gewone leven doet ertoe.
Natuurlijk verwijzen de tekenen altijd weer naar diepere lagen. Over elk teken kun je een preek houden over de letterlijke betekenis, wat er gebeurde, en waarnaar het verwijst. Blindheid is ook symbolisch, net als een slechte start van een huwelijk of verlamd wachten op redding. En de opbouw van Johannes loopt uit op het laatste teken: de opstanding van Jezus zelf, de overwinning op de dood.
Als je het Johannesevangelie leest, krijg je wel eens het gevoel dat het heel filosofisch is met lange monologen die best moeilijk zijn. Alsof geloven alleen geestelijk is, je opnieuw geboren moet worden en je het gewone leven achter je moet laten. We zijn wel in deze wereld, maar niet van deze wereld.
En dat is allemaal waar.
Maar met de tekenen laat Jezus ons zien dat dit leven er wel toe doet. Hij spreekt niet alleen over een toekomstig leven, waar alles om draait. Hij zegt niet: Trouw niet, ziek is ziek en wees blij voor iemand die overleden is. Hij onderstreept juist het geschenk van dit leven, de liefde die we voor elkaar mogen hebben en het belang van eten, gezondheid en het einde van rouw.
We mogen ons uitstrekken naar genezing. En als de wetenschap daarbij kan helpen is dat fijn. Daar moeten we wel kritisch in zijn. Het ene vaccin is het andere niet en niet iedere behandeling is ethisch verantwoord. Maar het verlangen naar genezing, naar leven, is goed. Ook als we op weg zijn naar een land van louter licht. Je mag hechten aan dit leven.
Laten we dat onbekommerd in gebed brengen. Net zoals die hoveling deed.
Ds. Jaap van der Windt
