Overdenking 2025 KC10 - De heilige Geest zet ons in beweging

Heeft u het ook gezien? Of misschien kan ik beter vragen: heeft u het ook gevoeld en ervaren? Vorige week was het kinderkoor Watoto uit Oeganda bij ons te gast in de kerk. Een groep kinderen die in hun korte leven al veel hebben meegemaakt en vaak een moeilijke start hebben gehad. Met hun optredens getuigen zij ervan dat God mensenlevens kan veranderen en dat Hij hoop brengt en herstel.

Het was een avond vol muziek, zang, dans en ritme. Bij de meeste liederen wervelden ze over het podium heen, sprongen en dansten ze vol overgave. Bij sommige rustigere liederen stonden ze daar stil: met hun ogen dicht en hun handen opgegeven in aanbidding. Het was een avond waarop je niet stil kon blijven zitten, maar ik vond het vooral ook ontroerend. Jonge mensen die met hun bewegingen, maar ook met hun lach en hun plezier, zoveel liefde voor God uitstraalden.

Dansen voor God. Ik vond het geweldig om naar te kijken en om daar voor een avond even onderdeel van te zijn.

Maar, en laat ik even voor mezelf spreken, dat is niet iets wat ik van nature snel zelf zal doen. Ik voelde me erg stijfjes en ingetogen die avond, terwijl mijn voet wat heen en weer bewoog op de maat van de muziek en ik af en toe in mijn handen klapte.

In 1 Korintiërs 6:19-20 lezen we: "Weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God? Weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam."

De tempel is in de Bijbel altijd de plaats waar God woont. Met Pinksteren vieren we dat God middels Zijn heilige Geest in de gelovigen is komen wonen. Op die manier zijn wij dus de plaats geworden waar God Zijn woning heeft.

Een tempel is ook bedoeld om God te aanbidden. Als ons lichaam dus een tempel wordt genoemd, dan krijgt ons lichaam daarmee een belangrijk doel, namelijk het eren van God. En natuurlijk heeft dat een geestelijke betekenis: we worden opgeroepen om te leven op zo’n manier dat we God eren. 

Het is niet voldoende om alleen met je mond te belijden dat Jezus Heer is, je moet wat je gelooft ook doen (lees Jakobus er maar eens op na). En dat kan betekenen dat je bepaalde dingen voortaan nalaat, of dat je dingen die je voorheen niet deed nu wel doet. Maar deze tekst gaat verder.

De kern van Paulus’ betoog is dat alles wat in ons is toegewijd zou moeten zijn aan God. Dus ook ons lichaam, met alles erop en eraan, mag ingezet worden om God eer te bewijzen. En dat doen we met regelmaat: veel mensen zingen graag en aanbidden God zo met hun stem. We gebruiken onze oren om naar de Bijbel te luisteren of naar een preek. We gebruiken onze handen om anderen te helpen. Of we heffen ze omhoog om God te prijzen.

Het is zeker iets cultureels, dat je al dan wel of niet gewend kan zijn om je hele lichaam te gebruiken bij het eren van God. Maar het is vooral ook heel Bijbels om met alles wat in je is de Heer te eren. Misschien moeten we het eens voorzichtig proberen. Open je handen als de zegen wordt uitgesproken. Buig je hoofd als teken van verootmoediging. Strek je hand uit als je brood ontvangt bij het avondmaal. Beweeg je voeten bij een loflied. Kniel bij een lied om vergeving. Hef je handen op bij een aanbiddingslied. Want met Pinksteren vieren we het feest van de heilige Geest die ons in beweging zet. Letterlijk!

Ik wens u een beweeglijk Pinksterfeest, vol van de kracht van de heilige Geest.

Hartelijke groet, Ds. Barbara Broeren