Overdenking KC17-2024 - Een nest bij Uw altaren

Afgelopen zomer bezochten we een kerk in Frankrijk waar in de nok van het gewelf een zwaluwnest zat. Ik moest natuurlijk gelijk denken aan psalm 84. Op de grond onder het nest lagen veel uitwerpselen. Er stond een bordje bij met de volgende verontschuldiging:

‘Lieve bezoekers,
Onze kleine bewoners, de zwaluwen,
zijn nog niet zindelijk...
Wees mild en geniet
van het bijzondere ballet dat ze ons aanbieden.
Beschermde soorten!’

Voor het gemeentezijn kunnen we hier veel van leren.

In Psalm 84 lezen we:

Zelfs de mus vindt een huis
en de zwaluw een nest
waarin ze haar jongen neerlegt,
bij uw altaren, HEER van de hemelse machten,
mijn koning en mijn God.

(vers 4)

De psalm zingt over Gods huis. Het is fijn om daar naar onderweg te zijn. De pelgrims verlangen ernaar om de levende God daar te ontmoeten. Natuurlijk gaat het hier over de tempel in Jeruzalem, maar wij in de Vredeskerk zingen het lied ook graag en dan denken we aan ons eigen kerkgebouw, de gemeente. Het is fijn om elkaar ’s zondags te ontmoeten. ‘Liever op de drempel van Gods huis dan wonen in de tenten der goddelozen.’

En dan is het fijn dat onbeduidende vogels als de mus en de zwaluw een thuis vinden daar. Zo onbeduidend kunnen we onszelf wel eens voelen. Maar de zwaluw in Frankrijk opende mijn ogen voor de keerzijde van deze gastvrijheid. Ze kunnen ook overlast geven. Hun aanwezigheid is voor de omgeving niet altijd prettig.

Dat brengt mij op gemeentezijn. In Nederland zijn we gewend vooral met gelijkgestemden naar het huis van de Heer te gaan. Als we teveel verschillen, beginnen we een nieuwe kerk. En als er op zondag teveel mensen komen die niet zijn zoals wij, voelen we ons al gauw niet meer thuis. Als we ons zelf die mus of zwaluw voelen, dan is het fijn dat wij een plekje vinden in Gods huis. Maar als de ander die zwaluw is, moeten we soms wel even slikken. Want ja, ieder vogeltje zingt nu eenmaal zoals hij gebekt is.

Ik kan wel eens jaloers zijn op kerken die aantrekkelijk blijken te zijn voor vluchtelingen, zwervers, eenvoudige mensen en ex-gedetineerden. Vaak vinden we die aan de evangelische kant van het spectrum en in bepaalde wijken. De RK-kerk is er vaak ook wel goed in, de traditionele, protestantse kerken wat minder. Wij kijken al gauw onwennig naar nieuwkomers die er anders uitzien en zich anders gedragen. We vinden wel dat we een open kerk moeten zijn, maar de praktijk is weerbarstig. Daarom sprak de tekst op het bordje in Frankrijk me zo aan: ‘Wees mild en geniet van het bijzondere ballet dat ze ons aanbieden. Beschermde soorten!’

Het jaarthema is ‘Uw Koninkrijk kome’. We weten dat er in Gods Koninkrijk juist aandacht is voor de kwetsbare mensen in deze wereld. Jezus zocht de hoeren en tollenaars op om hen erbij te trekken. Hij houdt de rijke voor dat die moet worden als een kind. De eerste christenen in het Romeinse rijk waren vooral slaven, onderdrukte vrouwen en eenvoudige arbeiders.

Dus als we bidden ‘Uw Koninkrijk kome’ en als we de wens uitspreken om ook nu al iets van het koninkrijk handen en voeten te geven, heten we de mussen en zwaluwen van harte welkom in ons midden. Ook als ze overlast geven. Ze staan onder Gods bescherming.

Ds. Jaap van der Windt