Overdenking 2025 KC17 - Verbonden met elkaar in Christus Jezus

Als wij op vakantie zijn gaan we graag op zondag naar een lokale kerk. Soms gebeurt het dan dat je binnenstapt en merkt: er wordt vandaag avondmaal gevierd. Voorheen vond ik dat een hele drempel om dan mee te vieren. Je hoort niet bij die lokale gemeenschap, je kent er niemand en ook de gewoonten daar zijn onbekend. Tegenwoordig vind ik het een eer dat ik mee mag vieren en voelt het als een bijzonder geschenk dat je onverwacht ten deel valt.

De ervaringen zijn inmiddels divers. Zo vierden we in een klein kerkje eens het avondmaal in een kring met maar een klein groepje mensen. Het voelde alsof we met de familie rond de etenstafel zaten. Toen vervolgens de wijn werd gedeeld, kwam er een dienblad voorbij met – jawel – borrelglaasjes! Dat dit werkelijk borrelglaasjes waren was te zien aan de verschillende vormen met daarop ook allerlei afbeeldingen: bloemetjes, streepjes, een logo van één of andere club, een bostafereel, van alles was erop te zien. Na de dienst vroeg ik ernaar bij één van de ouderlingen die inderdaad vertelde dat de glaasjes in coronatijd waren verzameld bij de kringloop en nu nog steeds in gebruik waren. Opvallend genoeg droeg juist het gewone van die glaasjes bij aan het familiaire gevoel.

Soms is zo’n ervaring ook vervreemdend. Zoals die keer dat we in een evangeliegemeente waren en de logistiek rond het avondmaal zeer goed geregeld was. Dat betekende dat in sneltreinvaart, namelijk binnen 5 minuten, de hele zaal met een paar honderd mensen was voorzien van brood en wijn. Alsof er vervolgens niets was gebeurd ging de dienst daarna weer verder…

Een andere ervaring die mij altijd bij blijft is de viering van het avondmaal in de grote tent bij pinksterconferentie Opwekking in Biddinghuizen. In een grote tent, waar meer dan 10.000 mensen zich verzameld hebben, worden matses en wijn door de rijen doorgegeven. Ik mocht er meerdere keren bij zijn en vond het steeds weer een overweldigende en ontroerende ervaring.

Niets is zo verbindend als met elkaar het avondmaal vieren en ervaren dat je (over kerkmuren heen!) verbonden bent als broeders en zusters. Paulus noemt die verbondenheid regelmatig, bijv. in 1 Kor. 16:24, waar staat: “Mijn liefde gaat uit naar u allen, met wie ik verbonden ben in Christus Jezus.” Het gaat daarbij niet over vriendschap, hoewel het mooi is om met vrienden aan de tafel van de Heer te zijn. Het betekent ook niet dat je met iedereen even goed overweg hoeft te kunnen. De verbondenheid die we met elkaar ervaren wordt gekenmerkt doordat we ‘in Christus Jezus’ verbonden zijn. Dat is dus geen menselijke goodwill of een moment dat we het gezellig hebben met elkaar. Het is Jezus die ons aan elkaar verbindt. Hij is niet alleen de brug tussen ons en de Vader, Hij is ook de brug tussen mensen onderling.

Als wij dus samen avondmaal vieren, in de Vredeskerk of elders, dan zijn we verbonden met christenen in welke plaats zij zich ook bevinden: in Katwijk, in Nederland en wereldwijd. We zijn verbonden met christenen in welke kerkelijke gemeenschap zij zich ook bevinden: Hervormd, Hersteld Hervormd, Christelijk Gereformeerd, Vrijgemaakt, Evangelisch, etc. En we zijn verbonden met generaties die ons voorgingen en voorleefden in dat geloof.

Hoe verdrietig is het dus ook als het niet (meer) lukt om samen avondmaal te vieren. Misschien vanwege een praktische reden, omdat de gezondheid het belet om naar de kerkdienst te komen. Maar vaker doet het ons juist pijn dát we in verschillende kerkverbanden zijn, omdat we het op bepaalde theologische punten niet met elkaar eens kunnen worden. Of vermijden we het avondmaal omdat er in persoonlijke relaties iets niet goed zit en we het daarom moeilijk vinden het avondmaal te vieren.

We worden dus ook opgeroepen om voor zover het van ons afhangt in vrede te leven met anderen (Rom. 12:19). Het is goed om zaken uit te praten en ruzies bij te leggen voordat we aan tafel gaan. Maar laten we niet vergeten dat we geen brood en wijn ontvangen omdat wíj zo goed zijn, maar omdat Híj genadig is.

Komende zondag zijn we allemaal weer van harte welkom om onze handen en ons hart te openen voor onze Heer Jezus Christus. Juist omdat Zijn lichaam verbroken is en Zijn bloed vergoten werd, tot een volkomen verzoening voor alles wat gebroken is in ons leven en in onze wereld. Zo maakt Hij de weg vrij naar de Vader en verbindt Hij ons met Hem en met elkaar.

Hartelijke groet, ds. Barbara Broeren