Overdenking 2025 KC14 - Overdenking JW. Korpelshoek - De kerk in de gevangenis
In dit KerkContact een overdenking van ds. Jan-Willem Korpelshoek, ons allen wel bekend. Hij deelt met ons iets over zijn werk in de gevangenis.
Wanneer je in een gevangenis wordt opgesloten, lijkt je leven tot stilstand te komen. Tegelijk gebeurt er veel met je. Er is vaak verdriet, pijn en er zijn zorgen over hoe het verder moet. In die onzekerheid, angst en verwarring raak ik als protestantse geestelijk verzorger met gedetineerden in gesprek.
Een gedetineerde hoeft zijn last niet alleen te dragen. Geen mens is afgeschreven. Zeker niet voor God. Juist Jezus heeft laten zien dat Gods liefde voor iedereen is, ongeacht de fouten of misstappen: je kunt bij God steeds terecht. Ik lees keer op keer dat Jezus deze mensen in de marge opzoekt. Hij kwam om het verlorene te zoeken. Hij zegt: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar wie ziek is wel; ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar om zondaars aan te sporen een nieuw leven te beginnen.’ (Lucas 5:31.32)
Jezus zocht de drop-outs op en trok met hen mee door de modder. Hij leidde hen naar het Vaderhart van God. Naar een nieuw menswaardig bestaan in vrijheid. Wanneer ik naar Jezus kijk, dan zie ik een enorme compassie voor degene die kwetsbaar zijn en er niet meer bij horen. Ik wil Hem daarin volgen.
Ik spreek veel jonge mannen die opgroeiden in gebroken gezinnen. Ze komen uit de stad en vanwege gedragsproblemen was hun schoolcarrière niet succesvol. En er is armoede. Als de koelkast leeg is, dan ga je de straat op. Op de straat liggen de verleidingen om gemakkelijk geld te verdienen op de loer. Ze zien oudere jongens met mooie jassen en scooters. Straatroof, inbraak, drugs dealen, oplichting en dat groeit geregeld uit tot een gewelddadige overval. Tijdens een onderlinge ruzie kan het ook flink uit gehand lopen. Vroeg of laat worden ze opgepakt door de politie. En dan spreek ik met hen over het verleden, maar vooral ook over de toekomst. Wat is een goed leven samen met anderen? Wat vraagt dat van je?
Wanneer ik hun verhalen hoor, dan zijn deze jongens door de omstandigheden waarin ze opgroeien zo enorm kwetsbaar. Ik bedenk me vaak dat ik waarschijnlijk dezelfde weg had bewandeld in die omstandigheden. Daarom voel ik een enorme bewogenheid voor hen. Veel jonge mannen die ik spreek zijn gelovig opgevoed, maar als puber is de relatie met God en de kerk wat verwaterd. Tijdens die ontmoetingen mag ik hen iets van de liefde van God laten zien. Ik deel Bijbels, christelijke agenda’s en kruisjes uit en veel boeken van ex-criminelen die gegrepen werden door God. Ik bid met jongens die het oude willen afleggen en verlangen naar iets nieuws. Juist op de plekken waar duisternis is, daar ervaar ik de bevrijdende kracht van God zoveel sterker. Zo zijn we samen kerk. Het is een bijzondere gemeenschap van heiligen daar binnen die muren. Ik geniet ervan God aan het werk te zien!
