Overdenking 2025 KC12 - Ik geloof!

Volgende week vieren we dat een aantal jonge mensen belijdenis afleggen van hun geloof. Voor God en Zijn gemeente zeggen zij: ‘Ja, ik geloof.’ Een bijzondere dag. Een spannende dag.
Velen van ons hebben eerder op diezelfde plaats gestaan: vooraan in de kerk, misschien in een ander kerkgebouw, korter of langer geleden. Zo’n dienst bepaalt ons ook altijd weer bij ons eigen geloof en de vraag waarom je eigenlijk belijdenis hebt gedaan (of zou doen). In deze overdenking daarom een paar vragen om zelf nog weer eens over na te denken.

In de kerkorde worden meerdere redenen genoemd. Eén van die redenen is dat je daarmee ook mede verantwoordelijkheid draagt in de gemeente van Christus. We verbinden dat vaak aan het worden van ouderling (kerkrentmeester) of diaken, maar de vraag is vooral of je met de gaven die God je geeft aan de slag wilt in Zijn Koninkrijk. Aan het werk dus en meedoen in de gemeente op een plek waar onze gaven tot zijn recht komen.
Welke gaven heeft u/heb jij van God ontvangen? Hoe zet u/jij die in om Zijn Koninkrijk te helpen bouwen?

Een tweede reden om belijdenis te doen is om antwoord te geven op de uitnodiging die Jezus zelf doet om aan Zijn tafel te gaan. Dat gaat over ‘blijven bij Woord en sacramenten’. In onze gemeente is het de gewoonte dat je eerst hardop ‘ja’ zegt tegen God en daarmee je doop beaamt (of mogelijk nog ontvangt als je niet eerder bent gedoopt). Maar daarmee belijden we tegelijkertijd dat Gods ‘ja’ voor ons voorop gaat. Hij reikt ons brood en wijn aan en verlangt ernaar om met ons de maaltijd te vieren.
Maar ‘gevoed worden’ gaat ook over trouw zijn in je Bijbel lezen en in je gebeden, over tijd vrijmaken in je agenda om bewust geestelijke voeding te ontvangen. Dat kan zijn in een kerkdienst, maar ook op een andere plek of in een andere vorm (bijv. een podcast of dagboek). En wat te denken van een huiskring waar je samen de Bijbel opent en deelt van je levens- en geloofservaring.
Verlangt u/verlang jij naar de gemeenschap van brood en wijn? Wat ervaart u/ervaar je bij de avondmaalsviering (ook als je (nog) niet meedoet)?

Een derde reden om belijdenis te doen is dat we daarmee laten merken dat onze geloofskeuze niet alleen onszelf aangaat, maar ook de hele gemeente én iedereen die het maar wil horen.
Daarmee belijden we ook dat we niet op ons eentje kunnen geloven. We zijn aan elkaar gegeven, we hebben elkaar nodig, we steunen elkaar, we bidden voor elkaar. En die kerk mogen we breed zien: dat is niet alleen de Vredeskerk, niet alleen de PKN, maar dat is de wereldwijde kerk.
Mensen mogen ons ook aanspreken op die belijdenis. Niet met een opgeheven vinger, maar wel vanuit liefdevolle betrokkenheid. Of vanuit nieuwsgierigheid naar wat je nu eigenlijk gelooft.
Hoe houden broeders en zusters u/jou erbij?

Dan de laatste vraag die misschien wel het belangrijkst is: wanneer kun je belijdenis doen?
Moet je dan veel Bijbelkennis hebben? Mag je nog twijfelen? Is er een bepaalde leeftijdsgrens? Ik denk dat je belijdenis doen kunt zien als een startpunt. Een moment waarop je zegt: op deze weg wil ik gaan. Ik weet misschien nog niet alles zeker, ik heb nog allerlei vragen, maar ik heb genoeg vertrouwen om het aan te durven met Hem. Want wordt die vraag eigenlijk niet elke dag aan ons gesteld of we met onze Heer op weg willen gaan? Of we nu al wel openbare belijdenis van ons geloof hebben afgelegd of niet; en hoe kort of hoe lang dat ook geleden is?
Laten we elkaar zo blijven aanmoedigen om te gaan op Zijn weg, met belijdende woorden én daden.

P.S. Denk je erover na om komend jaar mee te doen met de belijdenisgroep? Meld je dan even bij ds. Barbara. We gaan sowieso van start in het nieuwe seizoen. Weet je welkom, met alle vragen.

Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk, lied 345:1,2

Gij hebt Uw Woord gegeven
nog voor ik U iets vroeg,
dat is voor heel mijn leven,
ja voor de dood genoeg.
Uw Woord is daad, o Vader,
werd brood in de woestijn,
werd mens en is mij nader
dan wie mijn naasten zijn.

Nu ik U heb gegeven
mijn woord op deze dag,
geef dat met heel mijn leven
ik daarvoor instaan mag,
dat ik het in mijn daden
waarmaak aan iedereen.
Maak zichtbaar Uw genade
door mij en om mij heen.

Hartelijke groet, ds. Barbara Broeren