Overdenking 2025 KC07 - Wonen aan de limes (2)

In het vorige KC schreef ik over de ‘limes’, het overgangsgebied. Het symboliseert een grensgebied, bijvoorbeeld de woestijn, of een overgangsperiode. Het duidt op uitdaging, verleiding, verwarring en soms zelfs angst. Maar zo’n periode kan ook staan voor creativiteit, vernieuwing en groei. Het komt er dan wel op aan dat je luistert naar goede raad en de juiste leiders. Een limes vraagt om goed leiderschap.

Vorige keer noemden we Mozes als zo’n goede leider. Hij leidde het volk door de moeilijke woestijnperiode heen. Letterlijk: met Gods aanwijzingen wees hij het volk de weg. Figuurlijk: hij leerde het volk zich aan de wetten van God te houden.

Na Mozes kwam de tijd van richteren, koningen en profeten. Sommigen deden wat goed was in de ogen van God, anderen niet. En dat had steeds weer gevolgen. Het maakte nogal wat uit of het volk in de overgangsperioden de goede leiders had.

Voortdurend zie je dat het volk geneigd is te luisteren naar leiders die voorspoed beloven en die overwinning behalen. Kortom, leiders die het ongewisse van de tijd overschreeuwen met mooie beloftes en oplossingen die prettig voelen. Steeds weer staan er profeten op die ervoor waarschuwen dat dit niet de goede leiders zijn, maar vaak waren dat ‘roependen in de woestijn’. En dat is wat we ten diepste niet willen: verblijven in de woestijn, verwijlen in onzekerheid.

En dan zegt Jezus tegen zijn leerlingen: ‘Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen.’ (Matteüs 16: 24 //)

Jezus nodigt ons uit om te stappen in een ongewisse periode.

Zoals Jakob de woestijn werd ingeleid, het volk uit Egypte vertrok, Johannes de Doper in de woestijn leefde, zo worden ook wij opgeroepen niet te leven met onze eigen zekerheden, maar met Christus alleen. Hij gaat ons voor. We houden onze ogen op Hem gericht.

In de regel gebeurt er heel weinig in een periode waarin we zitten bij de vleespotten van Egypte. Je groeit niet in geloofsvertrouwen als dat niet wordt beproefd. De dankbaarheid wordt ook niet groter als je elk jaar meer krijgt. Pas in een periode van onzekerheid, in een limes, komt het aan op vertrouwen en hoop. Pas als je problemen ervaart en onderkent, verlang je naar enthousiasme en creativiteit.

We hebben het heel goed in Katwijk en dat willen we graag zo houden. Maar wat doet dat met onze bereidheid om Jezus te volgen, wat dit ook brengt? Zijn wij werkelijk bereid om achter Hem aan te gaan en te doen wat Hij van ons vraagt, ook als het ons niet zo goed uitkomt? Is Hij onze leidsman in deze onzekere tijd of hebben we dan toch onze hoop gevestigd op leiders die welvaart beloven?

De weg die Jezus ging was een weg onder het kruis. Zijn Liefde voor ons, voor onze naasten, liet Hem een weg gaan die wij liever mijden. Delen in de opstanding, graag, maar met net zoveel Liefde ons leven delen met de mensen om ons heen…

Pasen, ja!

Een uur met hem waken…

Kunnen we het niet gewoon houden zoals het is?

(wordt vervolgd)

Ds. Jaap van der Windt