Overdenking KerkContact 20 - Ze hebben hun kleren wit gewassen

Het vorige KerkContact begon met een foto van een beeld van Anna Chromy, een lege mantel. Het staat midden in Salzburg.

Midden in die stad vind je ook een begraafplaats, aan de voet van de burcht, het Petersfriedhof. Deze plek is bekend geworden vanwege de graven achter de hekken, die je bijvoorbeeld ook in een scene van de Sound of Music terug ziet komen. En midden op die begraafplaats is een graf waarin een kleine kopie van het beeld van Anna Chromy is verwerkt. Het beeld staat symbool voor het lege omhulsel, het lichaam waar het leven uit is. De herinnering blijft. 

In de Bijbel staat de mantel vaak symbool voor meer dan alleen maar een kledingstuk. Als Elisa de grote profeet Elia opvolgt, krijgt hij de mantel als teken dat dezelfde geest van God in hem werkzaam zal zijn. (2 Koningen 1) Als een vrouw in de menigte genezing verlangt, gelooft zij dat zij alleen maar ‘de mantel van Jezus hoeft aan te raken’. (Matteüs 9 en 14) Een mantel is niet alleen maar de buitenkant, het zegt iets over de persoon die hem draagt. 

Aan het einde van het kerkelijk jaar denken we verder. We geloven immers niet dat we alleen maar achterblijven met herinneringen, met een lege mantel. De mantel staat ook symbool voor het karakter van de overledene en die gaat op een of andere manier mee in de eeuwigheid. Ons leven hier doet ertoe. Het aardse lichaam zal tot stof gaan, maar het opstandingslichaam is niet los van wie we nu zijn. Zoals Jezus, de opgestane Heer, herkend werd, ‘Hij was het’, zo zullen wij ook niet los gedacht kunnen worden van de persoon die we nu zijn. Onze hoop is dat we veel meer op Hem zullen lijken. Toch zullen we niet allemaal hetzelfde zijn. Het zal geheel anders zijn dan wij kunnen bedenken of beseffen. Er staat ons een grote verandering te wachten.

In Openbaring 7 staat: 9Hierna zag ik dit: een onafzienbare menigte, die niemand tellen kon, uit alle landen en volken, van elke stam en taal. In het wit gekleed en met palmtakken in hun hand stonden ze voor de troon en voor het lam. 10Luid riepen ze: ‘De redding komt van onze God, die op de troon zit, en van het lam!’ 11Alle engelen stonden om de troon en de oudsten en de vier wezens heen. Ze wierpen zich neer voor de troon en aanbaden God 12met de woorden: ‘Amen! Lof, majesteit en wijsheid, dank en eer en macht en kracht komen onze God toe, tot in eeuwigheid. Amen.’

13Een van de oudsten sprak mij aan: ‘Wie zijn dat daar in het wit, en waar komen ze vandaan?’ 14Ik antwoordde: ‘U weet het zelf, heer.’ Hij zei tegen me: ‘Dat zijn degenen die de grote verdrukking hebben doorstaan. Ze hebben hun kleren witgewassen met het bloed van het lam.

In de symboliek van de kleding zie je wat de grote verandering zal zijn. Wij staan niet uit onszelf te juichen voor de troon. Wij staan er zelf…, maar niet met onze oude vuile kleren aan. De oude kleding is er nog wel (symbolisch), maar we hebben die gewassen in het bloed van het Lam, we zijn verzoend.

En zoals onze mantel nu iets zegt over de drager ervan, zo zal het dan zijn: we zijn Gods kinderen, erfgenamen, omdat Hij dat zegt. Ik ben ik, maar niet meer hetzelfde, omdat Hij mij heeft gerechtvaardigd, gereinigd en geheiligd.

‘Amen! Lof, majesteit en wijsheid, dank en eer en macht en kracht komen onze God toe, tot in eeuwigheid. Amen.’

Ds. Jaap van der Windt