De 40-dagentijd is weer begonnen. Het project dat we deze periode volgen behandelt de zeven werken van barmhartigheid, vooral genoemd in Matteüs 25. We lezen daar over de terugkomst van de Mensenzoon die een oordeel uitspreekt.
Hij prijst de rechtvaardigen en zegt: “Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is. Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.” Een heel bekend Bijbelgedeelte.
Opvallend in de woorden van Jezus is dat er niet gevraagd wordt naar geloof. Er wordt gevraagd naar goede daden. De Mensenzoon oordeelt op grond van goede werken. Dat is meestal niet wat we in de kerk horen. Van Paulus leren we dat we louter en alleen gered kunnen worden op grond van geloof en Gods genade, mogelijk gemaakt door het lijden en sterven van onze Heer. Dat is wat de Heer zelf ook zegt in Johannes 3: 16 of 11: 25.
Maar in Matteüs 25 wordt alleen gesproken over werken van barmhartigheid.
God kiest voor rechtvaardigen die goede werken doen. En ja, God rechtvaardigt ons ook, maar daar moeten we het niet op aan laten komen. Zo lopen in de 40-dagen tijd twee lijnen door elkaar heen: we staan stil bij het werk dat de Here Jezus gedaan heeft, waaraan we niets kunnen toevoegen. En we luisteren naar de opdracht van de Heer om werken van barmhartigheid te laten zien. Dat is wat Hij wil.
We kunnen niet achterover zitten in het geloof en zeggen ‘Hij heeft het gedaan’. We zullen elkaar moeten blijven prikkelen om werken van barmhartigheid te laten zien. Onze redding hangt er in ons geloof dan misschien niet van af, maar Jezus is vrij stellig. En doen we dan genoeg?
Jezus vertelt hoe beide groepen verbaasd zijn? Wanneer dan? Wanneer was u naakt, een vluchteling, hongerig of ziek? Wanneer dan? Zowel de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen uiten hun verbazing. Dat maakt mij onrustig. Ontgaat het ons wellicht? Doen we genoeg? Hebben we onze ogen wel open? Verschuilen we ons voor de activistische oproep? Waarachter dan?
De 40-dagentijd is een goede periode om de urgentie van barmhartigheid te onderstrepen. Juist als we toeleven naar Goede Vrijdag en Pasen weten we dat het redden van de wereld een te groot werk is voor ons om te volbrengen. Wij redden de wereld niet. We kunnen de wereld wel al een beetje mooier kleuren door te laten zien waar het in het Koninkrijk van God om draait.
Laten we niet verbaasd zijn als de Mensenzoon ons vraagt wat wij gedaan hebben toen Hij honger en dorst had, toen Hij dakloos was zonder kleding, toen Hij ziek was of in de gevangenis en verlangde naar aandacht en zorg.
Wanneer dan?
Nou, elke dag.
Ds. Jaap van der Windt
